اندیشه های خرزوجون

از هجده سالگی که گذر کردم حس خاصی نداشتم ، سی سالگی را هم همینطور،اما سی و سه برایم گویی تفاوتی دارد ، انگار خرزو جامانده در چهارده سالگی برخاسته و لبخند همیشگی اش را بر لب مزه مزه میکند ، دلتنگی را که همیشه بهانه میکرد اینبار به فراخنای جهانش میگشاید ، آب را میشنود ، هوا را میچشد ، چشم را میشنود ، براستی سی و سه سالگی رابطه شگرف دارد با پیرامونش.

#33